انواع شبکه
شبکه های بیسیم (Wireless Networks) شبکه های بی سیم شبکه هایی هستند که در آن ها از امواج رادیویی به جای کابل مسی و یا فیبر نوری به عنوان واسط فیزیکی (Physical Media) استفاده می شود.
شبکه های بی سیم در ابتدا تنها برای ایجاد شبکه های محلی کوچک (Wireless LAN) استفاده می شدند امّا با پیشرفت فناوری شبکه های بی سیم، بستر مناسبی برای ارتباطات راه دور بدون سیم نقطه به نقطه (Point to Point Wireless Links) و مستقل از بستر مخابراتی فراهم گردید. امروزه شبکه های بی سیم کاربرد بسیار زیادی در انتقال اطلاعات در محیط های شهری و بین شهری داشته و ایجاد ارتباطاتی که تا چند سال پیش غیر ممکن به نظر می رسید را بسیار آسان نموده است.
انواع شبکه های بیسیم:
شبکه های Wi-Fi معمولا در محیط محدود ساختمان یک سازمان و یا محیط های باز و بزرگ مثل محوطه دانشگاه ها، فرودگاه ها، پارک ها و اماکن فرهنگی استفاده می شوند.
- ارتباط نقطه به نقطه (Point To Point Link)
در این نوع از شبکه، در هر طرف از ارتباط، یک دستگاه به نام "رادیو" همراه با یک آنتن قرار می گیرد. در واقع رادیو پردازنده، گیرنده و فرستنده اطلاعات بوده و آنتن تنها نقش تقویت کننده امواج رادیویی را بر عهده دارد. ساختار دستگاه رادیو در لینک های نقطه به نقطه بسیار مشابه با
اکسس پوینت در شبکه های Wi-Fi بوده و از استانداردهای نسبتاً مشابهی پیروی می کنند.
وجود دید مستقیم بین دو نقطه در لینک های رادیویی شرط اساسی است و ممکن یا غیر ممکن بودن برقراری ارتباط را تعیین می کند. این عامل بر سایر خاصیت های لینک اعم از سرعت، پایداری و نوع تجهیزات مورد استفاده نیز تاثیر بسزایی دارد.
- ارتباط یک نقطه به چند نقطه (Point To Multi Point)
توپولوژی شبکه یک نقطه به چند نقطه یا Point To Multi Point در واقع ترکیبی از دو شبکه HotSpot و Point To Point بوده و در آن، چند دستگاه رادیو که در نقاط مختلف پراکنده هستند، به یک دستگاه مرکزی متصل می شوند. این نوع شبکه ها معمولاً توسط تامین کنندگان اینترنت و یا سازمان هایی که دارای چندین ساختمان و شعبه پراکنده در سطح شهر هستند مورد استفاده قرار می گیرند.
شبکه های کابلی (Wired Network)
همانطور که از نام این شبکه ها مشخص است، در این نوع از شبکه ها از کابل مسی یا فیبر نوری به عنوان واسط فیزیکی بین نقاط مختلف استفاده می شود. شبکه های کابلی به عنوان بستر ارتباطی در محل های محدود مثل یک ساختمان و یا فواصل بسیار کوتاه مورد استفاده قرار می گیرند. در این شبکه ها هر کاربر از طریق اتصال یک رشته کابل یا یک زوج فیبر نوری به قلب شبکه که می تواند
سوییچ،
روتر و ... باشد مرتبط شده و با سایر کاربران در ارتباط خواهد بود.
هر کابل مسی از چهار زوج سیم تشکیل شده است. به طور معمول شبکه های کابل مسی دارای
پهنای باند های 10، 100(Fast Ethernet) یا 1000 مگابیت بر ثانیه (Gigabit Ethernet) هستند که پهنای باند شبکه بستگی به تعداد زوج سیم های مورد استفاده و تجهیزات موجود در شبکه دارد. شبکه های کابل مسی به علت وجود افت ولتاژ در طول کابل دارای محدودیت طول بوده و به همین علت تنها در شبکه های محلی استفاده می شوند.
این شبکه ها از رشته های فیبر نوری به عنوان واسط فیزیکی بین دستگاه های مختلف شبکه استفاده می کنند. نسبت به شبکه های کابل مسی پهنای باند بالاتری دارند و محدودیت های طول کابل در این شبکه ها به مراتب از شبکه های کابل مسی کمتر است. به طور معمول این شبکه ها دارای پهنای باند 1 (Gigabit Ethernet) و 10 گیگابیت بر ثانیه (10Gig) هستند و به علت هزینه های بالای تجهیزات و فیبر نوری معمولاً تنها در بستر زیر ساخت اصلی شبکه ها (Backbone) و یا ارتباطات بین
سرورها،
روترها و
سوییچ های هسته مراکز داده استفاده می شود.
برخی از مزیت های شبکه های بیسیم عبارتند از:
- هزینه پایین پیاده سازی شبکه
- نصب و راه اندازی سریع شبکه
- عدم نیاز به کابل کشی و تغییرات در ساختمان
- عدم محدودیت در جابجایی کاربران شبکه
- انعطاف پذیری بالا در توسعه و ارتقاء شبکه
- ...
برخی از مزیت های شبکه های کابلی:
- سرعت بالا نسبت به شبکه های بیسیم
- پایداری بسیار بالا
- امنیت بالا
- هزینه پایین نگهداری